Z badaniami wiekowości pisma wiążą się dwa główne nurty badań kryminalistycznych. Pierwsza grupa badań jest mocno znana i ściśle wiąże się z badaniami fizykochemicznymi środków kryjących past długopisowych. W dużym skrócie i używając przyswajalnego określenia można wskazać, że badania polegają na pomiarze parowania niektórych składników past długopisowych. Ilość danego składnika jak jeszcze paruje z linii pisma wskazuje na czas powstania odręcznego zapisu. Druga grupa badań opiera się o badania porównawcze odręcznych zapisów. W celu wykonania badań względnego wieku pisma ręcznego trzeba posiadać dość znaczny zasób materiału porównawczego, który pochodzi z różnych okresów czasu. Badania polegają na analizie porównawczej dowodowego odręcznego pisma z kolejnymi materiałami porównawczymi – poszukując największej zgodności materiałów. Metoda ta głównie polega fakcie, iż pismo człowiek ulega zmianą w czasie. Zaletą tej drugiej metody jest fakt, iż badania można prowadzić również na dokumentach powielonych oraz że nie są to badania niszczące oryginał dokumentu.
